"Hin kornunga og fagra Cerissa er óskilgetin dóttir fransks hertoga og enskrar hefðarmeyjar. Faðir hennar er tekinn af lífi í frönsku stjórnarbyltingunni og Cerissa óttast mjög um líf sitt, eins og aðrir sem af aðalsælttum eru. Hún ákveður því að flýja til Englands í þeirri von að finna þar efnaðan og áhrifamikinn mann, sem gæti veitt henni þann sess í samfélaginu, sem henni til þessa hefur verið fyrirmunað að ná, en sem hún telur sig eiga fullan rétt á. Í Calais hittir hún Englendinginn Sheldon Harcourt, sem býður þar skips, því hann er í sömu erindagjörðum og hún, er að flýja Frakkland vegna stjórnarabyltingarinnar. En honum er vandi á höndum þegar til Englands kemur, því þaðan varð hann að flýja nokkrum árum fyrr vegna einvígis, sem hann háði vegna konu og varð hann þá manns bani. Hann lofar Cerissu að hjálpa henni og koma henni á framfæri í Englandi og þau sigla þangað með sama skipi. En þegar til Englands kemur gerast margir og óvæntir atburðir ... Enn á ný hittir Barbara Cartland beint í hjartastað . Ástarsögur hennar eru spennandi, einlægar og hreinar. Það leiðist engum sem þær les."
Hver getur staðist þetta?
Ég hef nú reyndar lesið nokkrar svona sögur.. Það er sko allt annað hvort svart eða hvítt eða hvítt eða svart sem verður hvítt svo hvítt eða svart ....eða öfugt...
Svo er það eitt sem maður hefur nú tekið eftir... Þarf enginn að fara á klóstið í svona bókum?!! Er engin af þessum sögupersónum með skakkar tennur,andfúlt, illa lyktandi, aukakíló, kryppu, rangeygt, þrjár geirvörtur, ellefu fingur eða lítur út eins og hobbiti?
Held ég fari að skrifa bara..
Við ljóta fólkið verðum nú líka að fara að fá okkar söguhetjur...
posted by Sigrún @ 12/29/2003 12:55:00 f.h.
0 Comments:
Skrifa ummæli
<< Home